چرا 12 اردیبهشت به عنوان روز معلم انتخاب شده است ؟
دوازدهم
اردیبهشت، روز بزرگداشت مقام معلم است. وجه تسمیه این روز، به رویدادى
بازمى گردد که در نخستین بهار پس از به بار نشستن انقلاب اسلامى به وقوع
پیوست؛ شهادت معلم بزرگ، استاد مرتضى مطهرى. دو سال پس از این حادثه، وزیر
آموزش و پرورش وقت، روز شهادت استاد مطهرى را روز معلم و هفته 12 تا 19
اردیبهشت را به عنوان هفته معلم، به جامعه معرفى کرد.
اما رویداد دیگرى نیز در کوران سال هاى دیکتاتورى رژیم پهلوى رخ داده بود
که معمولاً در بزرگداشت دوازده اردیبهشت، کمتر به آن اشاره مى شود.
در 12 اردیبهشت سال 1340، گروهى از معلمان تهرانى و شهرستانى، دست از کار
کشیدند و در باشگاه مهرگان تهران اجتماع کردند و به طور جمعى، عازم وزارت
فرهنگ شدند.
در جریان این تجمع و در جریان فعل و انفعالاتى که رخ داد، دکتر ابوالحسن
خانعلى، سخنران مراسم به قتل رسید و شمارى از معلمان و دانش آموزان هم
مجروح شدند و معلمان که قبلاً فقط خواستار افزایش حقوق بودند، درخواست هاى
صنفى دیگرى را هم به تقاضاهاى خود افزودند.
آنان خواهان سقوط دولت شریف امامى، اعدام قاتل دکتر خانعلى، رفع اهانت از
فرهنگیان و تغییر سطح حقوق معلمان و نیز نام گذارى روز دوازده اردیبهشت به
عنوان روز معلم بودند.
تعلیم و تعلم، از شئون الهى است. معلم ایمان را به بشر مى
آموزد و آن را بر لوح جان و ضمیرهاى پاک، حک مى کند و سیاهى جهل را از دل
ها مى زداید. دغدغه معلم، همیشه این است که حیات بشر بر مدار ارزش ها و
کرامت هاى انسانى بچرخد.
والاترین رابطه انسانى، رابطه بین معلم و شاگرد است و
بهترین نوع این رابطه، بر مبناى ادب و حرمت استوار است. معلم به شاگرد
خویش، با چشم مهر و رحمت و حرمت مى نگرد و در کمال صداقت، از بهره فراوان
علم خویش، او را بهره مند مى سازد و شاگرد، با همه فروتنى و احترام، مى
کوشد تا تمام آموزه هاى مکتب معلم را به بهترین شیوه، فرا گیرد و مطیع و
فرمانبردار باشد.
«رب» و «معلم»، دو نام از نام هاى شریف خداوند
هستند. «رب»، از «تربیت» گرفته شده و «رب العالمین» یعنى تربیت کننده همه
عالم. خداى بزرگ، نخستین معلم انسان است و در قرآن مجید بارها بر این مورد
تصریح دارد.
پیام آوران الهى نیز وظیفه خطیر تعلیم و تربیت انسان
ها را بر دوش داشته اند و معلمان رنج دیده تاریخند. در فرهنگ اسلام، با
تعابیر زیبایى از مقام معلم و مربى، تمجید شده است.
